Inleiding
Ik zit aan de keukentafel en alles lijkt normaal, maar toch merk ik een bepaalde spanning. Wat is er nou toch aan de hand? Een ongemakkelijk gevoel bekruipt me. Er wordt een opmerking mijn kant op gemaakt en ik ben echt van mijn stuk.
De laatste tijd liep het al niet zo lekker tussen ons. De gesprekken die we voerden verliepen moeizamer. Ik probeerde mijzelf iedere keer opnieuw uit te leggen. En zij snapte maar niet wat ik bedoelde. Haar reactie was wederom verdedigend, terwijl ik alleen maar probeerde te zeggen wat ik al zo lang ervaar. Iedere keer vult ze het zo in, met een compleet ander verhaal dan ik bedoel.
"Dat zeg ik helemaal niet" roep ik met harde stem. Ik ben meer dan gefrustreerd. Ik hoor mezelf in herhaling vallen, of weer een andere versie geven van mijn frustraties, spanningen en verdriet waar ik de laatste tijd meer rondloop, maar het heeft geen zin.
Ik heb het op zoveel manieren geprobeerd te vertellen, maar niets lijkt aan te komen.
Afstand en vervreemding
Relaties, of het nu gaat om liefde, vriendschap, werk of familie ze vormen de kern van ons leven. Maar zonder dat we het doorhebben, kunnen spanningen zich stilletjes opbouwen en ons uit elkaar drijven. Kleine irritaties, onuitgesproken verwachtingen, en het terugkerende gevoel dat je "het nooit goed kunt doen" kunnen ongemerkt relaties ondermijnen.
Herken je dit? Je partner lijkt afstandelijk, je vriend(in) kijkt weg of zegt iets waar je even geen raad mee weet, of je collega is stiller dan je gewend bent, en je weet niet precies waarom. Die spanning sluimert, die zet je aan het denken en in je hoofd ontstaan allerlei ideen over de relatie, die niet bepaald positief zijn en eigenijk jullie relatie ondermijnt.
Voor je het weet heb je allerlei doem scenario's bedacht. Word je onzeker over de relatie en durf je er steeds minder over te zeggen, want uiteindelijk voor nog meer spanning en onderhuidse frustraties zorgt en twijfel aan jezelf en jullie relatie. Er ontstaat een kloof waar ooit warmte en begrip was.
In mijn werk en persoonlijke leven zie ik dit fenomeen steeds weer terugkomen. Spanningen ontstaan, blijven onuitgesproken en stapelen zich op. Deze blog is een verkenning van hoe we met deze subtiele spanningen kunnen omgaan, zodat onze relaties niet langzaam uit elkaar vallen.
De Eerste Signalen: Herhalende Patronen
Misschien herken je het wel: je doet je best, maar het lijkt alsof de ander nooit helemaal tevreden is. Het is geen expliciete kritiek, maar eerder een onderhuidse frustratie die langzaam groeit. Je vermijdt bepaalde onderwerpen of gesprekken, omdat ze altijd uitlopen op spanning. Wat ooit kleine ergernissen waren, worden onuitgesproken muren.
Op een dag besef je dat je elkaar ontwijkt, niet letterlijk, maar in de gesprekken. Die momenten waarop je dacht dat je even echt met elkaar verbonden was, zijn steeds zeldzamer geworden.
Waarom Communicatie en Begrip Zo Cruciaal Zijn
Een van de grootste oorzaken van deze onzichtbare spanningen is het gebrek aan open en eerlijke communicatie. Je bent misschien bang om een gesprek te beginnen, omdat je bang bent voor de reactie. Dat je het verkeerd zult doen of dat het gesprek eindigt in een conflict. Maar zonder die eerlijkheid stapelen de problemen zich op. Emoties worden zwaarder en voor je het weet, zijn ze niet meer te negeren.
Denk aan dat familie-etentje, waarbij je al van tevoren weet dat bepaalde onderwerpen taboe zijn, of die collega waar je niet meer open mee kunt praten. Op zulke momenten merk je dat de ruimte voor open communicatie al lang verdwenen is.
Hoe Spanningen Zich uiten
Wanneer deze spanningen zich opstapelen, zie je vaak dezelfde reacties bij mensen:
Terugtrekken: Je trekt je emotioneel of fysiek terug, vermijdt het moeilijke gesprek, in de hoop dat het vanzelf overgaat.
Passief-agressief gedrag: Frustraties uiten zich via sarcastische opmerkingen, subtiele kritiek of ontwijkend gedrag, wat de verwarring en spanning alleen maar vergroot.
Explosieve uitbarstingen: Emoties die te lang zijn opgehoopt, leiden vaak tot onverwachte uitbarstingen van boosheid of verdriet.
In deze situaties merk ik vaak dat de kern van het probleem niet eens meer bespreekbaar is. Het patroon herhaalt zich en de kloof wordt groter.
Ruimte voor Jezelf en de Ander
Veel spanningen ontstaan wanneer we de ander proberen te veranderen om aan onze eigen verwachtingen te voldoen. Er is weinig begrip voor de ander, maar ook voor jezelf in dit soort situatie. "Als hij of zij maar iets anders deed of zei, zou het beter zijn," denken we vaak. Maar relaties bloeien wanneer er ruimte is voor beide mensen om zichzelf te zijn.
Geef de ander de ruimte om te zijn wie hij of zij is, en neem die ruimte ook voor jezelf. Hoe vaak ben je allergisch voor bepaald gedrag, omdat het een spiegel is voor je eigen frustraties of onzekerheden? Zelfcompassie is daarbij essentieel: je hoeft niet perfect te zijn om een gezonde relatie te hebben.
Zelfcompassie en Openheid: Het Begin van Herstel
Zelfcompassie wordt vaak gezien als het antwoord op spanning en conflict, maar dat betekent niet dat we ons volledig moeten terugtrekken of alles alleen moeten oplossen. In onze huidige maatschappij lijkt het steeds meer normaal te worden om een relatie of vriendschap op te geven zodra het moeilijk wordt. Er wordt gepretendeerd dat alles zelf opgelost moet worden, dat wij de enige sleutel tot ons geluk zijn. Social media versterkt dit beeld: als iets niet meer "dient", dan zet je er een punt achter. Maar zo eenvoudig is het niet.
We zijn sociale wezens. Verbinding met anderen is cruciaal voor ons welzijn, zoals Johann Hari in zijn boek Verbinding Verbroken beschrijft. Het is juist in de samenwerking dat we de kracht vinden om door moeilijke periodes te gaan, om te groeien in relaties, en om echte oplossingen te vinden. Het is geen teken van zwakte om hulp te vragen of open te communiceren; het is juist een vorm van zelfliefde én liefde voor de ander.
Mildheid en zelfcompassie betekent niet dat je alles zelf hoeft te dragen. Het betekent dat je jezelf toestaat om fouten te maken en om in de verbinding met anderen te blijven, ook als dat ongemakkelijk is. Soms betekent dat het aangaan van moeilijke gesprekken, soms betekent dat hulp vragen. Het is in die verbinding dat we elkaar beter leren begrijpen, dat we verder komen dan onze eigen perspectieven.
Relaties zijn werk, maar ze zijn dat werk waard. Echte groei en heling vinden plaats in de ruimte tussen onszelf en de ander. Het is de moeite waard om niet alleen met mildheid naar jezelf te kijken, maar ook open te blijven staan voor de ander, zelfs als het moeilijk is.
Herken je jezelf in deze situaties? Of merk je dat je vastloopt in je liefdesrelatie, werkrelaties, of binnen je familie? Ik help je graag verder. Neem contact met me op via deborah@vanderburgcoaching.com.
Liefs,
Deborah
Σχόλια